Marieke Giele
Het beste woongebouw van Amsterdam. Dat is waar de jury van de Zuiderkerkprijs 2023 dit jaar naar op zoek ging. Geen eenvoudige opgave, want de bouwproductie lag hoog de afgelopen periode. Met als resultaat maar liefst 91 opgeleverde projecten, waarvan tien projecten zijn doorgedrongen tot de voorselectie van deze prijs. Tien zeer uiteenlopende woongebouwen, verspreid door heel Amsterdam. Elk met een eigen verhaal over de totstandkoming, de ambities en de trotse nieuwe bewoners.
Op een mooie herfstdag stapt de jury in een busje om alle woongebouwen uit de voorselectie te bezoeken. En dat leidt langs veel uiteenlopende plekken. Van kleinschaligere projecten zoals The Doors tot aan grootschalige bouwblokken als Jonas en van kleine studio’s van twintig vierkante meter in Crossover tot aan grote gezinsappartementen van meer dan tweehonderd vierkante meter in AMST. Ook het type opdrachtgevers kent uitersten met onder andere een zelfbouw wooncoöperatie in het geval van De Warren, een meer traditionele woningbouwcorporatie in het geval van Lariks en grote ontwikkelaars zoals bij De Kade.
Na een lange, enerverende dag heeft de jury een goed beeld van wat er het afgelopen jaar zoal in Amsterdam is opgeleverd. En deze dwarsdoorsnede van de woningbouwproductie stemt positief. Bij veel van de projecten is goed nagedacht over de stedelijke inpassing en de sociale cohesie die daarbij komt kijken. Maar ook over de kwaliteit van de woningen is de jury in het algemeen positief. Hoewel niet altijd even groot, is er duidelijk nagedacht over slimme ontsluitingen en goede plattegronden om het wooncomfort te vergroten. En ook op het gebied van duurzaamheid heeft de jury een aantal goede voorbeelden van nieuw materiaalgebruik en slimme energieconcepten voorbij zien komen. Alles bij elkaar maakt dat de oogst van het afgelopen jaar hoog.
Tegelijkertijd merkt de jury op dat deze woongebouwen nog in een relatief goede periode zijn ontwikkeld. Maar de tijden zijn veranderd. De architecten en ontwikkelaars van de geselecteerde projecten gaven de jury dikwijls aan dat veel woningbouwprojecten waar zij nu bij betrokken zijn inmiddels in zwaar weer zijn beland, met flinke bezuinigingen of zelfs volledige stilstand tot gevolg. De jury is zich dan ook bewust van het feit dat zij nu kijkt naar een bouwproductie die alweer verleden tijd is. Dat wat binnen al deze projecten mogelijk was, kan nu lastig meer gebouwd worden. De jury ziet dat als een zorgelijke ontwikkeling. Gezien de huidige woningbouwopgave moeten we juist blijven investeren in de bouw van kwalitatief goede woningen. Voor nu en voor de toekomst.
Inventieve oplossingen en woonkwaliteit
Terug naar de oogst van het afgelopen jaar. In de discussie buigt de jury zich over de meegegeven criteria: architectuur, stedenbouw, materialisatie, programma en duurzaamheid. Zij voegt daar zelf het belang van de financiële haalbaarheid en de woonkwaliteit aan toe, juist met het oog op de huidige woningbouwopgave. Natuurlijk kan de focus op haalbaarheid ten koste gaan van de kwaliteit van wonen, maar het kan ook leiden tot inventieve oplossingen die het woongenot versterken. Met voorbeeldstellende projecten als resultaat.
In de zoektocht naar deze voorbeeldstellende projecten tot drie nominaties komen, is echter nog niet eenvoudig. De bezochte projecten zijn van hoge kwaliteit, maar lastig met elkaar te vergelijken. Enkele projecten wil de jury daarom extra in het zonnetje zetten. Zo heeft zij veel waardering voor de architectonische kwaliteit van The Doors en Republica. Hier zijn de architecten, mede dankzij het geloof van hun opdrachtgevers, tot het uiterste gegaan om prachtige gebouwen neer te zetten. Met spannend materiaalgebruik en oog voor detail zijn ze daar bijzonder goed in geslaagd.
Daarnaast wil de jury nog haar waardering uitspreken voor Lariks en AMST. Twee totaal verschillende projecten die opvallen door hun programmatische ambities. Bij Lariks is het gelukt om jongeren volgens het Friends-concept te helpen aan fijne sociale huurwoningen. En daarmee voorziet dit project in een belangrijke behoefte voor starters. Ook AMST voorziet in een grote behoefte, maar dan op het gebied van gezinsappartementen en stedelijke voorzieningen. De manier waarop al deze voorzieningen samenkomen in twee ogenschijnlijk eenvoudige gebouwen, vindt de jury buitengewoon knap.
Lef en doorzettingsvermogen
Uiteindelijk komt de jury tot drie nominaties: Jonas, De Warren en Juf Nienke. Drie voorbeeldstellende projecten die in schaal, vormgeving en opdrachtgeverschap totaal van elkaar verschillen. Maar de jury ziet ook overeenkomsten. Zo herkent zij bij Jonas en De Warren een sterke focus op de gemeenschappelijkheid en gaan De Warren en Juf Nienke het experiment aan op het gebied van duurzaamheid. En voor alle drie de projecten geldt: zonder een flinke dosis lef en doorzettingsvermogen waren ze er nooit gekomen. Of in ieder geval niet met dit resultaat.
Maar er kan er maar een de winnaar zijn en dat is het project waar de gehele jury het meest van onder de indruk was. Het project waarin alles samenkomt: van genereuze architectuur tot aan een totaal vernieuwend woonconcept. Het project waar opdrachtgever en architect samen hun nek voor hebben uitgestoken en waar de hele buurt van mag meegenieten. En het project waar inventieve oplossingen uiteindelijk de kwaliteit van wonen versterken. Met veel genoegen wijst de jury unaniem Jonas aan als winnaar van de Zuiderkerkprijs 2023.
Opdrachtgever: Amvest
Architect: Orange Architects, Felixx Landscape Architects
Jonas is een woongebouw waar alles samenkomt: elegante architectuur, mooie buitenruimtes, een prachtig interieur, veel collectieve voorzieningen én fijne woningen. Dit project geeft de jury meteen een wauw-gevoel. En dat gevoel gaat gedurende het bezoek ook niet meer weg. Jonas blijft telkens weer verrassen.
De jury vindt het bijzonder knap hoe Orange Architects dit ‘superblok’ op een elegante manier heeft vormgegeven. Dit is niet de zoveelste doos met woningen, maar een fraai geplooid bouwwerk op een landtong. Bijna als een sculptuur, en tegelijkertijd ingetogen. Daardoor krijgt het vrij lange gebouw een vriendelijke uitstraling, passend bij de schaal van IJburg.
Aantrekkelijk vindt de jury het entreegebied van het gebouw, waar de openluchttribune en de publieke huiskamer elkaar aankijken en samen een plein vormen. Een goed voorbeeld van de manier waarop Jonas niet alleen waarde creëert voor de eigen bewoners, maar ook voor de omgeving. De jury heeft daarbij ook veel lof voor opdrachtgever Amvest die het financiële plaatje telkens binnen het grotere geheel van de gebiedsontwikkeling heeft bekeken. Dat vereist lef, maar het resultaat mag er zeker wezen.
En dat geldt voor het collectieve woonconcept als geheel. De jury is onder de indruk van de manier waarop daar vorm aan is gegeven, zowel op architectonisch vlak als op het niveau van beheer. Met een heuse filmzaal en een prachtige daktuin, maar ook een communitymanager die het geheel in goede banen moet leiden. En zelfs voor de bedrijven in de plint geldt een strak protocol, zodat deze aansluiten bij de community.
Maar misschien is het belangrijkste gemeenschappelijke element wel de indrukwekkende canyon die door het gebouw loopt. In de basis niet meer dan twee galerijen, maar door de m
eanderende houten lamellen ontstaat hier ineens een bijzondere ruimte. Voor de jury staat vast dat dit, samen met de strakke gietvloer, zorgt voor een hoge kwaliteit van het interieur. Ongekend voor veel hedendaagse woningbouw.
En dan de woningen zelf. Ook daarover is de jury te spreken, vooral door de grote diversiteit aan typologieën. Zeker de kadewoning met een eigen ligplaats en de dekwoningen aan het dakterras springen eruit. Deze hebben een spannende plattegrond en maken elk op een eigen manier gebruik van de kwaliteiten van het gebouw. Kritisch punt is wel dat de vele kleine woningen hun slaapkamer aan de canyon hebben en niet over een eigen buitenruimte beschikken. Maar daartegenover staat wel de mooie gemeenschappelijke daktuin en de andere gemeenschappelijke voorzieningen. Daarmee is Jonas een goed voorbeeld van hoe het stedelijke wonen er in de toekomst uit kan zien.
Opdrachtgever: Amvest
Architect: Orange Architects, Felixx Landscape Architects
Opdrachtgever: Wooncoöperatie De Warren
Architect: Natrufied Architecture Pionieren.
Dat is in één woord wat De Warren is. Niet alleen op het gebied van een wooncoöperatie, maar ook op het gebied van duurzaamheid. Economische, ecologische én sociale duurzaamheid welteverstaan. En daar heeft de jury veel waardering voor.
Wooncoöperatie De Warren heeft, samen met Natrufied Architecture, een knappe prestatie neergezet door zich als groep amateurs buitengewoon goed te organiseren. Ondanks het lange en complexe traject is het zo daadwerkelijk gelukt om een collectief woongebouw neer te zetten op Centrumeiland. Daarbij prijst de jury ook de wijze waarop de groep dit financieel voor elkaar heeft gekregen. Een coöperatie die zijn eigen huurwoningen bouwt is uniek en alleen mogelijk door pionierswerk en de medewerking van de Duitse hypotheekverstrekker.
Uiteindelijk heeft dat geleid tot een woongebouw waarbij alles draait om gemeenschappelijkheid. Met de grote collectieve woonkamer aan de straat, rustige thuiswerkplekken op de verdieping en een fijn dakterras. Allemaal verbonden door die bekende brede trap. De jury is overtuigd van de manier waarop deze als helder element de gemeenschap letterlijk bij elkaar brengt. Op de kleinere schaal van de woongroepen is de jury ook enthousiast over de gemeenschappelijke keuken. Deze heeft een fijn formaat en is centraal gelegen, wat ontmoetingen stimuleert.
Over de architectonische uitwerking van het gebouw is de jury kritischer. De gevel aan de achterzijde oogt ronduit sober, maar ook de mikado-gevel van meerpalen aan de voorzijde roept vragen op. En de jury betwijfelt of het geplande groen genoeg ruimte heeft om straks daadwerkelijk tot de bovenste verdieping te reiken. Zij is zich echter ook bewust dat deze uitwerking deels het gevolg is van het pionieren. En dat kan nooit volledig zonder slag of stoot gaan. Bovendien is het bewonderenswaardig dat de gevel volledig uit tweedehands materialen bestaat. Wat dat betreft zet dit project ook op het vlak van ecologische duurzaamheid de toon. En het blijft staan dat De Warren op het gebied van gemeenschappelijkheid echt iets bijzonders heeft neergezet. Daarmee is dit een toonaangevend voorbeeld voor nieuwe wooncoöperaties, binnen én buiten Amsterdam.
Opdrachtgever: Dokvast, BuildingForLife, Cascada
Architect: RAU, SeARCH
We staan aan de vooravond van het modulaire bouwen. Een grote ontwikkeling, maar met het risico dat er vooral inspiratieloze gestapelde dozen uit voort komen. Juist daar kunnen architecten dan ook van grote toegevoegde waarde zijn. RAU en SeARCH zijn, samen met een ambitieuze opdrachtgever, het experiment aangegaan en waagden zich aan een modulair houten woongebouw op Centrumeiland. En voor het resultaat daarvan heeft de jury veel waardering.
Vooral de eenvoud en scherpte van Juf Nienke vallen op. Zoals de ontmoetingsstraat die het plan mooi openbreekt en de volledig houten galerijen die het houten verhaal echt voelbaar maken voor de bewoners. Ook het modulaire systeem is slim uitgedacht, tot aan het kleinste detail aan toe.
Wel merkt de jury op dat dit systeem ook zijn beperkingen kent, zoals de sterke repetitie in de gevel en de smalle beukmaat van de woningen. Gelukkig zorgen de verspringende volumes voor plastiek in het gevelbeeld en hebben de architecten slimme plattegronden uitgedacht, zelfs voor de kleinste woningen.
Over enkele keuzes leeft wel een discussie binnen de jury. Zo is het de vraag of het zwarte hout niet te somber oogt en waarom het hout niet voelbaar is gemaakt in het interieur van de woningen. Voor een vervolg van een dergelijk modulair houten woongebouw, ligt daar nog een kans.
Maar alles bij elkaar is de jury enthousiast over Juf Nienke en de manier waarop binnen dit project betaalbare woningen zijn gerealiseerd. Denken vanuit het systeem en het materiaal is hier naar een hoger niveau getild en zeer consequent doorgevoerd. Daarmee leveren RAU en SeARCH niet alleen een mooi gebouw af, maar tonen ze ook de meerwaarde van architecten bij dergelijke modulaire bouwprojecten.
De andere voorgeselecteerde projecten waren:
Opdrachtgever: Woonstichting Lieven de Key
Architect: M3H Architecten
Lariks is een voorbeeldproject als het gaat om woningdelen. Daarbij is de jury vooral onder de indruk van het feit dat drie jongeren hier samen een appartement huren voor een totale prijs die onder de sociale huurgrens valt. En dat in een complex dat eruit ziet alsof het voor de vrije sector is gebouwd.
Hierbij spreekt de jury ook haar waardering uit voor Lieven de Key, die aan het begin van het traject al heeft ingezet op het concept van Friends Wonen. Vooral het uitgangspunt om volwaardige woningen te creëren, waarbij transformatie in de toekomst mogelijk blijft, werkt hierbij goed. En dit is door M3H uitgewerkt in een slimme en heldere woningplattegrond, die vaak een sterke relatie heeft met de gemeenschappelijke groene binnentuin.
Als woongebouw oogt Lariks bovendien als een stevig blok in de Houthavens, waarbij met slechts twee materialen veel variatie is bereikt tussen de verschillende gevels. Daarbij merkt de jury wel op dat het project wat braaf blijft, met verwijzingen naar de naastgelegen Spaarndammerbuurt. Hier hadden de architecten zich best wat meer mogen uitspreken. En waar de gevels en de brievenbussen strak zijn gedetailleerd, valt over de uitwerking van de pvc-pijpen en huisnummerbordjes nog wat te twisten. Maar al met al is het zeker gelukt om met een beperkt budget een rijk project te realiseren waar veel jongeren nog lang van kunnen genieten.
Opdrachtgever: Banlieu, Vink Bouw
Architect: Marc Koehler Architects, Loer Architecten
Binnen Buiksloterham liggen de ambities op het gebied van duurzaamheid al hoog, maar Republica doet daar nog een flinke schep bovenop. Deze kleine ‘micro-stad’ is volgends de jury een goed voorbeeld voor de manier waarop architectuur en duurzaamheid hand in hand kunnen gaan. Daarbij gaat het om direct zichtbare aspecten zoals het interessante stedenbouwkundig ensemble, maar ook om minder zichtbare zaken zoals het smart grid-netwerk dat een eigen energiecoöperatie mogelijk maakt. Marc Koehler Architects is er zo, samen met opdrachtgevers Banlieu en Vink Bouw, in geslaagd om een zeer integraal project te creëren.
Op het verhoogde dek voelt Republica als een wereld op zich. Met levendige plinten en een diversiteit aan duurzame materialen is hier een fijn verblijfsgebied ontstaan. Toch oogt het geheel nog vrij stenig en de jury verwacht niet dat de klein uitgevoerde groenpockets daar veel verandering in gaan brengen. Ook de entree van woongebouw de Skinny Lad oogt wat summier, maar eenmaal in de woningen is de jury enthousiast over de plattegronden van dit gebouw. Dankzij de hoge vide van zes meter ontstaat een spannende ruimte, die de bewoners duidelijk heeft geïnspireerd om tot een creatieve inrichting te komen. Samen met het uitzicht op de fraaie buurpanden zorgt dat voor een buitengewone woonervaring.
Opdrachtgever: Edwin Oostmeijer Projectontwikkeling
Architect: Space Encounters
The Doors is een lekker rauw project dat uitblinkt door de strakke en verfijnde architectuur. Van de expressieve gelaagdheid in de gevel tot aan de strak gedetailleerde tegels in de hal en van de grootse glaspartijen tot aan de overmaat in de verdiepingshoogten. Voor de jury is het een genot om te zien hoe Space Encounters, samen met Edwin Oostmeijer Projectontwikkeling, een klein kunststukje aan het Tolhuiskanaal heeft gecreëerd.
Met het concept van twee voordeuren per woning nodigt dit project uit tot allerlei verschillende invullingen. Bij het bezoek bleek al dat dit een ideale mogelijkheid is om puberkinderen een eigen plek te geven of om een woning volledig om te toveren tot een reclamebureau. En de jury fantaseert zelf nog even door over bijvoorbeeld een kangoeroewoning of een ouderwetse hospitawoning. Daarmee biedt dit simpele uitgangspunt van twee deuren ineens een oneindige hoeveelheid aan mogelijkheden om een gemengde stad te maken.
Wel merkt de jury op dat de adressering van het project mager is. Juist voor een project waar alles draait om ‘de deur’ valt te verwachten dat ook de hoofdentree duidelijk herkenbaar is. Maar dat blijft nu bij een vrij kleine opening. Daarnaast oogt de meer gesloten plint ook een stuk harder dan de transparante verdiepingen erboven. Desondanks blijft The Doors een prachtig project dat bewoners uitdaagt om allerlei nieuwe woonvormen te ontdekken.
Opdrachtgever: MRP Development
Architect: VenhoevenCS architecture+urbanism
AMST valt op door het diverse programma dat samenkomt op deze locatie. Van een supermarkt tot aan een broedplaats en van een fastfoodrestaurant tot aan ruime atelierwoningen, de jury blijft zich tijdens het bezoek verbazen over alle functies die hier op één plot met elkaar zijn gecombineerd. VenhoevenCS oogst dan ook veel lof voor de wijze waarop zij deze complexe programmatische puzzel heeft opgelost.
Extra knap is dat het, ondanks dit complexe programma, toch is gelukt om de twee blokken er ogenschijnlijk simpel uit te laten zien. Met fijne betonnen kaders zoekt het ensemble bovendien aansluiting bij het tegenovergelegen station Amsterdam Amstel. En de trappen naar het opgetilde maaiveld werken verrassend soepel. Toch heeft de architectuur nog iets generieks, waardoor de jury het gevoel heeft dat dit gebouw ook zomaar ergens anders kan staan.
Wat betreft de woningen biedt AMST een grote diversiteit aan typologieën: van studio’s tot aan grote gezinsappartementen van 200 vierkante meter. Hoewel die laatste categorie van de jury best wat kleiner uitgevoerd had mogen worden, omdat het een kunstgreep lijkt om de gemiddelde vierkante meters van de woning naar boven te halen. Toch vindt zij het interessant hoe op deze manier verschillende doelgroepen, en zeker ook gezinnen, een plek kunnen vinden in de stad. Samen met alle voorzieningen in de plint maakt dat AMST tot een mooie aanvulling voor Amsterdam.
Opdrachtgever: VORM
Architect: OZ
Wonen aan het water. Dat is waar OZ en VORM met het project De Kade op Oostenburg duidelijk op hebben ingezet. En dat ook nog eens naast de industriële Werkspoorhal die straks als het kloppende hart van deze nieuwe wijk moet gaan functioneren. Alles bij elkaar biedt dat genoeg ingrediënten voor een interessant plan.
Aan de waterzijde ziet de jury dan ook een aantal mooie woningen met fijne balkons. Daar zal het in de zomer goed vertoeven zijn. Daarbij vallen vooral de kadewoningen op de begane grond op. Deze ogen ruimtelijk door de grotere hoogtes, terwijl er voldoende privacy is dankzij de afstand tot de kade.
Bovendien is bij dit project een hoge dichtheid gehaald met een FSI van bijna 6,0. Toch vraagt de jury zich af of deze inzet op het behalen van zo veel mogelijk vierkante meters het project als geheel goed heeft gedaan. Vooral de woningen aan de achterzijde hebben aan kwaliteit ingeboet. Deze liggen aan een smalle steeg, waardoor er amper daglicht naar binnen komt. Tel daar bij een deel van de woningen het gebrek aan een buitenruimte bij op en het is zeer de vraag of het voor deze bewoners net zo goed vertoeven is als voor hun buren aan de waterkant.
Opdrachtgever: Achmea Real Estate
Architect: LEVS architecten
Geen nieuwe honingraat-bouw, maar wel een honingraat-ornament. LEVS kiest bij het project Nieuw Develstein in Zuidoost voor kleine verwijzingen naar de context. Verder oogt het nieuwe ensemble vrij autonoom en creëert het vooral een nieuwe, eigen wereld van bakstenen volumes.
Binnen deze wereld is de jury vooral te spreken over het groene binnengebied, dat dankzij de hoogbouw geen last heeft van de drukke Gooiseweg. Vrijwel alle woningen richten zich met grote buitenruimtes op dit binnengebied, waardoor het grootschalige blok toch een vriendelijke uitstraling krijgt. Verder heeft de jury waardering voor de pergola die het terrein aan de open zijden omsluit. Een slim gebaar om het blok af te maken, zonder dat de verbinding met de straat verloren gaat. Ook de detaillering van de vloerranden en bakstenen muurtjes op het maaiveld is zeer zorgvuldig gedaan. En dankzij de hoge en ruime entrees is een ingenieuze verbinding gelegd tussen de straat en het binnengebied.
Samen met opdrachtgever Achmea Real Estate heeft LEVS een flink aantal woningen weten te creëren. Elk met een goede plattegrond, waar de bewoners fijn kunnen wonen. Toch blijft het project daardoor ook vrij degelijk, zonder de jury echt te verrassen. Daarmee is Nieuw Develstein gewoon een mooi en net project dat een waardevolle bijdrage levert aan het oplossen van het grote woningtekort in Amsterdam.
Opdrachtgever: AM
Architect: Team V Architectuur
Wonen en werken combineren in één blok aan de Zuidas. Geen makkelijke opgave, maar Team V heeft het met Crossover wel voor elkaar gekregen. Vooral de combinatie tussen de luxe kantoren en het Startblok van Lieven de Key noemt de jury verrassend, hoewel deze verschillende functies uiteindelijk sterk van elkaar gescheiden blijven.
In massa en materialisering is er gezocht naar eenheid voor het gehele complex, wat de kwaliteit van dit Startblok zeker ten goede is gekomen. Hier geen containerachtige woningen, maar mooie groene dakterrassen en bakstenen gevels. Zelfs van gerecyclede bakstenen die inventief zijn verwerkt om zowel efficiënt als esthetisch optimaal gebruikt te worden. Toch oogt het geheel wel vrij klinisch, alsof de jongeren in een kantoor wonen.
Ook de ligging aan de Ring helpt daar niet bij. Doordat de gevel volledig luchtdicht is uitgevoerd, krijgen de woningen iets benauwends. Wat nog wordt versterkt door de kleine afmetingen van de studio’s. Toch is de hoogwaardige uitvoering van het Startblok als geheel zeker te prijzen. Daarmee zijn veel jongeren geholpen in hun eerste stappen op de woningmarkt.
Ieder jaar wordt een andere kunstenaar gevraagd een werk te maken ten behoeve van de Zuiderkerkprijs. De zesentwintigste prijs is gemaakt door Laura de Wilde en is op 14 december uitgereikt aan de architect en de opdrachtgever van het project Jonas.
De Wilde (Amsterdam, 1960) is pas op latere leeftijd voltijds beeldend kunstenaar geworden. Ze studeerde Engels en Kunstgeschiedenis, gaf les en heeft lang gewerkt als eindredacteur en artdirector voor een tijdschrift voordat ze besloot op 44-jarige leeftijd om van haar passie haar beroep te maken. Als autodidact heeft ze in één keer het roer omgegooid. Haar werk gaat over structuren, materialen en glans. Het gaat daarbij niet per se om schoonheid, maar om evenwicht. Als kunstenaar probeert ze kunstwerken te maken die haar aanspreken door de juiste toon en spanning. ‘Of het nu een schilderij, tekening of collage is, ik begin altijd met een vaag idee, wetende dat op een bepaald moment het werk zelf het over zal nemen en me naar een andere dimensie zal leiden. Verandering speelt een grote rol in de vorm en de media die ik kies. Ik weet niet hoe lang de rest van de reis zal duren, maar op een gegeven moment valt alles op zijn plaats: kleur, ruimte, spanning en evenwicht. Het ontwikkelt zich.’ De Wilde wordt geïnspireerd door alles wat ze ziet, zoals details in de natuur, meer dan door wat ze meemaakt. Een andere belangrijke bron is literatuur, poëzie en songteksten. ‘Ik wil niet illustreren wat ik lees, maar ik wil uitdrukken wat ik voelde toen ik de teksten las of hoorde. Mijn achtergrond als producent en redacteur is nog steeds zichtbaar in de meeste van mijn werken; ze hebben de neiging grafisch te zijn, alsof ik een pagina ontwerp.’ Haar werk is altijd abstract en niet bedoeld om een boodschap over te brengen, of iemand een les te leren, of iets op te rakelen.
Het gaat om de rust in het werk.
Omdat zij naast het platte werk zocht naar een driedimensionale vorm maakt De Wilde sinds een tijd ook objecten. Het zijn strakke, stoere objecten die zowel vrijstaand als aan de muur kunnen hangen. 
Omdat De Wilde licht en schaduwwerking nog meer wilde benadrukken en versterken kwam het idee om deze objecten, na beschildering, te gieten in een dikke epoxylaag. Op ieder moment van de dag is door de glans zowel de kleur als de diepte anders én is er een dimensie bijgekomen, namelijk de schaduw op de muur of plateau. Voor de Zuiderkerkprijs heeft De Wilde drie rechthoekige volumes gemaakt van hout. Na een kleurstudie waarin ze zocht naar de juiste kleur rood, die past bij de opdrachtgever de gemeente Amsterdam, zijn de objecten geverfd. Daarna zijn ze bij de gieterij van drie lagen epoxy voorzien, wat zorgt voor dieptewerking in het oppervlakte en glans. De drie objecten hebben een doorlopend patroon gekregen; ook al zullen zij op drie verschillende plekken komen, er is wel een verbond. (S.L.)
De jury van de Zuiderkerkprijs wordt gevormd door een jaarlijks wisselend team van deskundigen op het gebied van architectuur en stedelijke ontwikkeling. Dit jaar bestaat de jury uit: Peter Boelhouwer (r) (voorzitter, hoogleraar Housing Systems TU Delft); Ronald Janssen (l) en Bastiaan Jongerius (m) (Ronald Janssen Architecten en Bastiaan Jongerius Architecten, winnaars Zuiderkerkprijs 2022); Marieke Giele (m) (verslaglegger, architect bij Bureau Kroner en freelance auteur). Uit alle opgeleverde woningbouwprojecten die in dit boek zijn gedocumenteerd is een voorselectie gemaakt van tien projecten op basis van het ingestuurde materiaal. De keuze is gemaakt door zes medewerkers van Grond en Ontwikkeling en Ruimte en Duurzaamheid uit verschillende disciplines, waaronder de directeur Carolien Schippers. De jury heeft op een dag alle tien voorgeselecteerde projecten bezocht en een toelichting gekregen van de architect en de opdrachtgever en een of meerdere woningen bekeken. Op dezelfde dag zijn de drie nominaties waaronder de winnaar gekozen. De jury werd ondersteund door Sabine Lebesque en Monique van den Berg.