Het uit 1884 stammende complex werd in 2015 door Smederij Meister verkocht aan hun buren, een architect en een aannemer. Voorafgaand aan de verkoop had het stadsdeel ingestemd met de bestemmingswijziging naar wonen. Na het afpellen bleek het casco dermate slecht dat behoud ervan geen optie was. Herbouw van de oorspronkelijke voorgevel uit 1884 werd vervolgens afgewezen door de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit als zijnde on-negentiende-eeuws. Daarna werd het plan door het bevoegd gezag aangemerkt als nieuwbouw en kon de planvorming overnieuw beginnen, met inachtneming van de spelregels voor nieuwbouw (goot- en nokhoogte, kapvorm, berging) en de welstandscriteria voor nieuwbouw in negentiende-eeuwse stijl. Daarna volgde nog een planwijziging, omdat het stadsdeelbestuur een woning in het achterste werkplaatsdeel onwenselijk achtte. In de zomer van 2017 werd de bouwvergunning verstrekt en startte de sloop. Het woongebouw heeft inclusief het souterrain vier bouwlagen. De aanwezigheid van voor- en achtertuinen maakte de aanleg van ruime daglichtkoekoeken mogelijk. De bovenwoningen zijn circa vier meter ondieper dan de benedenwoningen en hebben een gelijkvloers dakterras. Alle woningen zijn uitgerust met een warmtepomp op aardwarmte en zonnepanelen, die samen zorgen voor een bijna nul-op-de-meter woning. Sedumdak en warmtepomp zorgen ook voor zomerkoeling. Het plan is 'rainproof'.