Het studentencomplex op Science Park Amsterdam heeft het karakter van een campus met een menging van zelfstandige studentenunits, woon-werkwoningen, gastenverblijven (voor gastdocenten en -studenten), een wasserette, een kinderdagverblijf en enkele kleinschalige parkeergarages. De fietsenbergingen zijn grotendeels ondergebracht op de verschillende verdiepingen; studenten nemen hun fiets mee in de lift naar hun woonverdieping.

De locatie grenst in het noorden aan een drukke ontsluitingsweg voor het gebied en ten zuiden aan een vijf meter hoge dijk waarachter een rangeerterrein ligt. Hier is over de volle hoogte van het gebouw een geluidsscherm gebouwd.

Het gebouw heeft de vorm van een meander, waardoor de 200 meter lange straatwand is doorbroken en er twee hoven zijn gevormd waaraan de entrees liggen. Aan de spoorkant ontstonden hierdoor drie groene tuinhoven. De variatie van open en gesloten ruimten zorgt zo voor plasticiteit en ruimtelijkheid. Het gebouw wordt gekenmerkt door lange horizontale witte betonbanden, afgewisseld met banden van gekleurde glazen panelen waarin de ramen liggen. De horizontale belijning van de gevel, die rondom een lengte van circa een kilometer heeft, wordt visueel onderbroken door de oranjegele baksteen van de straathoven, de houten wanden van de tuinhoven en de patronen op de gevel.