De Oostzanerdijk is onderdeel van de Waterlandse Zeedijk die de regio Waterland sinds de Middeleeuwen beschermde tegen het water van de Zuiderzee. Na de Sint Elisabethsvloed van 1421 kregen de bewoners van het gebied in 1422 toestemming de dijk aan te leggen. De dijk vormde lange tijd de noordgrens van de gemeente Amsterdam.

Aan deze historische dijk zijn acht twee-onder-een-kapwoningen ontworpen met de karakteristieken van een dijkwoning. Zo leidt het niveauverschil tussen de dijk en het ‘lage land’ tot een split-levelniveau in de woningen. Aan de zuidzijde hebben de woningen een extra ruimte op de begane grond, grenzend aan de tuin. Deze ruimte kan als garage of als werkkamer worden gebruikt.