Het woningbouwcomplex aan de Zaanstraat, de Spaarndammerdijk, de Oostzaanstraat en de Hembrugstraat is in 1919 gebouwd naar ontwerp van de architecten T. Kuipers en A. Ingwersen. Het complex ligt in een geknikte rechthoekige vorm om het lager gelegen Zaanhof heen. De drie poorten in het grootste bouwblok benadrukken de bijzondere stedenbouwkundige situering van de hoger en lager gelegen bouwdelen van het ensemble. Bij de renovatie van het blok in de jaren zeventig waren vele karakteristieke elementen verdwenen. In de loop van de jaren was het complex in steeds slechtere staat geraakt. Voor het inmiddels tot Rijksmonument verklaarde ensemble werd een restauratieplan opgesteld met de intentie de oorspronkelijke architectuur zoveel mogelijk terug te brengen. Daarbij moesten het wooncomfort en de bouwfysische aspecten voldoen aan de thans geldende eisen.

De woningen werden daardoor opnieuw ingedeeld en kleine appartementen werden samengevoegd tot grotere. De kunststof kozijnen, de trespa bekleding en de prefab dakkapellen uit de jaren zeventig werden verwijderd en vervangen door houten kozijnen volgens de oorspronkelijke maatvoering en detaillering. Ook werd de gevel van de coating ontdaan, gereinigd en opnieuw van snijvoegen voorzien.