De Wissel moest een schoolgebouw worden waarin twee vormen van special onderwijs een plaats zouden krijgen: een school voor Praktijkonderwijs en een VMBO-school, beide voor kinderen met de ontwikkelingsstoornis PDD-NOS. Vanwege de kwetsbaarheid van de kinderen, was het noodzakelijk om het gebouw functioneel op te splitsen. Het bestaande schoolgebouw, in 1954 ontworpen door J.B. Ingwersen, werd daartoe verbouwd en uitgebreid met een apart bouwvolume.

De uitbreiding refereert qua gevelstructuur, materialisatie en heldere functionele opzet aan het oorspronkelijke ontwerp. De overgang tussen bestaand en nieuw is vormgegeven als een apart transparant element, waardoor beide onderdelen duidelijk aparte volumes vormen.

Om het oorspronkelijke gebouw en de beleving ervan zo min mogelijk aan te tasten, kent de plint een maximale transparantie. Dit is bewerkstelligd door de kantine te voorzien van puien tot op de vloer en door de realisatie van een gang met aan een kant lokalen. Daardoor bleef er vanaf de straat zicht op het binnenterrein en kon het nieuwe bouwvolume een geringere diepte krijgen.

Door de ingrepen is De Wissel een licht, helder en ruimtelijk geheel geworden, waarin leerlingen zich thuis voelen, ook door het rustige en natuurlijke kleur- en materiaalgebruik.