De nieuwbouw voor de Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde en Informatica (FNWI) van de Universiteit van Amsterdam is het product van de samenwerking tussen drie architectenbureaus. Het uitgangspunt voor het ontwerp van het gebouwencomplex was het faciliteren van ontmoeting en uitwisseling tussen alle onderdelen van de faculteit; het ontwerpmotto was ‘articulatie van de interactie’.
Het stedenbouwkundig plan van Science Park Amsterdam heeft een heldere structuur waarin bouwvelden worden afgewisseld met onbebouwde ‘polderstroken’. De nieuwbouw van de FNWI staat loodrecht op deze hoofdstructuur en benadrukt zo de centrale plek van het gebouw in het gebied. De polderstroken doorsnijden het gebouw tweemaal, waardoor het netwerk van paden vrijelijk onder het gebouw door loopt. In het hart van het gebouw ligt de centrale hal. Aan deze hal liggen de publieke functies, hoger in het gebouw de meer besloten functies en de onderzoeksinstituten. In het midden ligt het in twee circuits georganiseerde kantorenblok (bouwdeel C van de hand van Uytenhaak) met langs beide zijden de labvleugels (A van Architectuurstudio HH en B van Meyer en Van Schooten). Ertussen liggen vides die, dankzij de verschillende handschriften van de bureaus, elk hun eigen karakter hebben gekregen. Zo is in het gebouw de interactie gearticuleerd vormgegeven.