Als onderdeel van de transformatie van het Oosterpark kreeg het voormalig ontleedkundig laboratorium van de Universiteit van Amsterdam een nieuwe bestemming als een vijfsterrenhotel dat ook inwoners van de stad verwelkomt. Het project kende een grote complexiteit: de combinatie van adaptief hergebruik, uitbreiding met een nieuwe vleugel en integratie in het omliggende park. Het oude en het nieuwe werden bijeengebracht met een evenwichtig uitgewerkt programma, een zorgvuldige inpassing van de nieuwe uitbreiding en verfijnd materiaalgebruik. Daarbij zijn de sterke elementen van de bestaande bouw gerespecteerd en zijn daar harmonieuze nieuwe elementen aan toegevoegd. Het massieve bakstenen gebouw uit 1909 werd ontworpen door architect Jan Bernard Springer. Het heeft een formele voorzijde aan de straatkant en drie vleugels aan de parkzijde. Tijdens het ontwerpproces was het park steeds de voornaamste muze: na verwijdering van de hekken strekt het zich nu uit tot aan het gebouw. Elke vleugel gaat een relatie aan met het park, van de brasserie in de nieuwe vleugel tot het restaurant in de voormalige museumzaal. In zekere zin was het doel van dit project om een gesloten monumentaal gebouw te veranderen in een toegankelijk gebouw midden in het park. Een van de hoogtepunten uit het bestaande interieur zijn de muren van geglazuurde baksteen in de gangen en de grote ruimte en spantconstructies van de vroegere museumzaal.