Het gebouw is begin jaren tachtig ontworpen als bejaardenverzorgingstehuis ‘Maria Sophiaoord’, met een grote gemeenschappelijke eet -en activiteitenruimte op de begane grond en op de verdiepingen kleine zit/slaapkamers. De ouderenzorg is inmiddels sterk veranderd en het gebouw voldeed niet meer aan de huidige visie op verpleeghuiszorg, waar het nu voor wordt gebruikt. De nieuwe opzet bestaat uit niet-zelfstandige appartementen op de begane grond en eerste verdieping, met drie gemeenschappelijke huiskamers. Daarboven zes woongroepen: per verdieping twee groepen voor zeven of acht bewoners met dementie. De ingreep verbetert ook de relatie met de tuin. Door de vloer van het souterrain deels te verhogen kun je vanuit de lift nu gelijkvloers de tuin in lopen. De hoofdentree is opener en toegankelijker gemaakt en loopt door naar de lift en de gemeenschappelijke ruimtes. De ruimte aan de straat, pal naast de entree, heeft ook een buurtfunctie. De hellingbaan voor de entree is verschoven om de appartementen op de begane grond privacy en zicht op de straat te geven. De vormgeving is afgestemd op de doelgroepen: rustige en eenvoudige ruimtes, met een voorkeur voor natuurlijke en warme materialen. Het liftblok is als centraal element in het gebouw vorm gegeven met ronde hoeken en wordt bekleed met houten latten.