Het project betreft de laatste fase met 124 woningen van de renovatie van een monumentaal woningbouwcomplex. Het ensemble is in 1912 in opdracht van Rochdale door architect Willem Noorlander (1877-1940) ontworpen en omvat vier blokken met in totaal 324 woningen. De bouw startte in 1913 en de oplevering vond plaats in 1915. Door de onregelmatige blokverkavelingen vol met knikken en poorten ontstond een veelheid aan woningtypen. De circa vijftien pandtypen zijn ontworpen als ‘bouwstenen’, waarmee de bouwblokken gevormd konden worden. Ongeveer een eeuw na oplevering startte Rochdale met de renovatie. Het ensemble is een gemeentelijk monument. In overleg met Monumenten en Archeologie is aan de straatzijde de structuur van de plattegronden gerespecteerd. In een aantal panden, waarvan de woonkamers nog over een gaaf interieur beschikten, zijn de binnendeuren, de inbouwkasten en de schoorsteenkanalen gehandhaafd. Met uitzondering van de positie van de woonkamers zijn de woningen opnieuw ingedeeld. De plattegronden zijn in eerste instantie ontwikkeld in overleg met de bewonerscommissie en vervolgens definitief gemaakt in overleg met de terugkerende huishoudens.