Het pand is ooit in 1909 als stoommachinefabriek gebouwd en maakte onderdeel uit van een ensemble van fabrieksgebouwen. De belendende panden zijn in de loop van de tijd gesloopt en vervangen door nieuwbouw. Aan de zuidkant is het verhoogde spoor aangelegd. Het gebouw is opgebouwd uit drie delen en was eerder in gebruik als theater. De grootste complexiteit bij de transformatie naar bestemming wonen was de hoge geluidsbelasting door het spoor. De enige manier die mogelijk was om de woningen van de verplichte geluidsluwe zijde te voorzien was het maken van twee patio’s. De aanpak was voor de buitenzijde van het gebouw bijna restauratief. De houten kozijnen waarin de nieuwe stalen ramen zitten zijn origineel. Er zijn echter ingrepen aan de gevel gedaan die niet origineel zijn. Zo is de ingang van het gebouw aan de spoorzijde gelegd. Dat was eerder een smerig doodlopend steegje en nu een rustige plek om binnen te komen. Daarnaast is onder de kap ook aan de spoorzijde een groot raam toegevoegd. Aan de binnenzijde zijn de patio’s met loggia’s uitgevoerd in stucwerk en aluminium puien. De acht appartementen variëren in grootte van 78 tot 274 m2. De woningen zijn bewust in casco vorm opgeleverd, omdat de verwachting was dat de doelgroep de wens zou hebben een stempel te drukken op de vormgeving en indeling van het interieur. Daarom zijn ook zoveel mogelijk wanden open gehouden zodat de leidingen later konden worden ingebouwd.