Het betreft de transformatie van een kantoorgebouw uit 1990, dat nooit voor meer dan twee derde verhuurd is geweest en de laatste jaren zelfs maar voor een derde. Het gebouw was aangemerkt op de leegstandskaart van de kantorenloods uit 2010. De ontwikkelaar heeft dat signaal opgepakt, een koopovereenkomst gesloten en is begonnen. Dit is het eerste gebouw waarop de ‘Experimentenregeling erfpacht’ van oktober 2010 (inmiddels beleid) van toepassing is verklaard. Ondanks enorme inzet vanuit de kantorenloods is het een lang bureaucratisch proces geweest om tot de uiteindelijke transformatie te komen. Het idee was om zoveel mogelijk gebruik te maken van de bestaande situatie. Het pand heeft een enorme inpandige parkeergarage die ook mogelijkheid bood voor fietsparkeren. Het grote dakoppervlak is verbouwd tot een daktuin voor gemeenschappelijk gebruik. De galerijen boden meer netto meters en privé buitenruimte voor de individuele bewoners. Het gebouw is opgetopt met twee lagen, ten behoeve van maisonnette woningen van zo’n 96 m2. Met een stramienmaat van 3,60 m konden daarnaast veel kleinere woningen gerealiseerd worden van ca. 56 m2. De verbouwde plint biedt ruimte aan kleine bedrijfjes. Het gevelontwerp van Piet Boon geeft het gebouw een passende grootstedelijke allure en uitstekende aansluiting op de architectuur in Bos en Lommer.