Het project betreft een voormalig pakhuis in de Leidsepleinbuurt, gelegen in het tweede gedeelte van de grote stadsuitbreiding van Amsterdam in de zeventiende eeuw, bouwjaar onbekend. Met een diepte van ca. 30 m was het een donker gebouw. In de twintigste eeuw is het pand samen met het achterhuis van het buurpand in gebruik geweest als productie/opslagruimte voor de NV De Hollandsche Papier Industrie, gevestigd op de aanpalende percelen aan de Prinsengracht. Na het vertrek van de papierfabrikant hebben beide gebouwen decennia lang leeggestaan en zijn gekraakt geweest. Deze periode kenmerkt zich door gebrek aan onderhoud, wat leidde tot verval. Zodanig, dat de top van de voorgevel gedemonteerd is, evenals een deel van de zolder. Het gebouwenensemble is nu geheel gerenoveerd en getransformeerd naar woonruimte. Lange Leidsedwarsstraat 35 is opgeknipt in een voor- en een achterhuis ten weerszijden van een lichthof. Het lichthof met daklichten ontsluit de tien woningen op de verdiepingen en ook de drie woningen in de tuinbebouwing van de Lange Leidsedwarsstraat 37 achterhuis. Daarmee is de parcellering grotendeels hersteld. De horecaruimten op de begane grond zijn gehandhaafd. De oorspronkelijke gedisselde vloer- en plafondbalken zijn in het zicht gehouden, wat de karakteristieke uitstraling van het voormalige pakhuis in ere houdt.