Het Marcanti-eiland neemt in de stad een bijzondere plaats in als uitloper van een industrie- en handelsstrook met een extensief grondgebruik. Het zuidelijke deel heeft in de jaren tachtig met het bebouwingsplan van Sier van Rhijn een eigen stedenbouwkundige structuur gekregen. Soeters van Eldonk architecten heeft deze structuur bij het maken van het stedenbouwkundig plan zoveel mogelijk gecomplementeerd, waarbij plaats is ontstaan voor een gebouw van bijzondere afmetingen.

Het woongebouw bestaat uit twee in elkaar geschoven driehoekige torens met elk een lift, een trappenhuis en terrassen in de getrapte zijkanten. De vorm van de torens reflecteert de contouren van het ‘eiland’ en schermt het verkeerslawaai af. De transparante onderbouw wordt gebruikt voor sociaal-culturele functies. Onder het opgetilde openbare buurtplein is een forse parkeervoorziening gerealiseerd. Grote schoorstenen herbergen de ontluchtingspijpen van de garage en markeren tegelijkertijd de opgangen naar het plein.

De torens huisvesten samen 82 appartementen van wisselende afmetingen. Op de hogere verdiepingen bevindt zich een groot aantal luxe woningen met vrij uitzicht over de stad en een ruim eigen balkon of dakterras. Voor het metselwerk is een combinatie van handvormsteen en strengperssteen toegepast. Deze hebben dezelfde grondstof als basis, waarbij vooral het textuurverschil de expressie van het gevelvlak bepaalt. De openingen in de gevels verschillen per windrichting waarbij de drukke Jan van Galenstraat meer gesloten is dan de rustige zuidelijke zijde. De getrapte kopgevels hebben het karakter van een gemetseld skelet met veel glas.