In De Springplank is de hedendaagse zienswijze over onderwijsgebouwen als uitgangspunt genomen voor het hergebruik van een schoolgebouw uit 1957. Het oude gebouw was als een katholieke school ontworpen met een onderverdeling in jongens en meisjes. De architectuur was uitgevoerd volgens stijl van De Nieuwe Zakelijkheid met een blauw betonskelet en vlakken gevuld met geel en rood metselwerk. Verder was het gebouw voorzien van stalen kozijnen en gekenmerkt door het ontbreken van iedere vorm van ornament. In het nieuwe ontwerp is de interne structuur grotendeels gehandhaafd. Er is bij de toevoegingen optimaal rekening gehouden met de originele constructieve opzet. Omdat de gecreëerde ruimte in het gerenoveerde gebouw zich vooral leende voor traditionele klaslokalen is er voor gekozen om aan de achterzijde van het gebouw nieuwbouw toe te voegen. Hierbij kon er worden voortgebouwd op de bestaande fundering en is de begane grond zelfs gehandhaafd. Dit vereiste wel een lichte opbouw die is opgezet in houtskeletbouw. Creatieve oplossingen voor indeling, isolatie en installaties hebben ervoor gezorgd dat het mogelijk was om de oorspronkelijke gebouwvorm te handhaven én om een grote mate van duurzaamheid te realiseren, met een duurzaamheidsklasse A.