Binnen de context van het IJdock complex, waarbij de bouwmassa de restvorm van een aantal sneden is, hebben de architecten de associaties met een schip, een rots of de scherp afgesneden bouwblokken in de traditionele stad laten samensmelten, zonder dat al te impliciete verwijzingen optreden. De appartementen hebben steeds twee kanten: een open kant aan het water en een besloten kant aan de binnenstraat. Aan de waterkant geven zeven meter brede vouwpuien de hier gelegen woonruimtes maximaal contact met het IJ: niet alleen uitzicht, maar ook wind, geluid en geur. Aan de binnenstraat is de gevel een optelsom van balkons, deuren en luiken, geïnspireerd op gevels van Indiase woongebouwen met hun overvloed aan erkers en balkons. De luiken kunnen in verschillende posities gedraaid worden en zo uitzicht, privacy en zonlichttoe­treding reguleren. Evenals de hekken zijn ze opgebouwd uit geperforeerde cognackleurige platen. Zo ontstaat er een sluier die intimiteit en beschutting biedt aan de hier gelegen vertrekken. Met uitzondering van de gevel aan het IJ is het gehele gebouw opgetrokken uit een lichtgroene geëngobeerde baksteen waarbij een parelmoerachtige stof aan het engobe is toegevoegd zodat de steen in de zon een gouden glans krijgt.