Kunstcentrum De Appel heeft een nieuw onderkomen gevonden in het pand dat tot voorkort het Nationaal Popinstituut herbergde, maar in de zeventiende eeuw gebouwd werd als kapiteinssociëteit Zeeman’s Hoop. De bestaande structuur van een dubbel voorhuis, een voormalige binnenplaats en een achterhuis, sloot goed aan bij de ruimtelijke wensen van De Appel. Op de begane grond kregen de museale ruimtes een plek en in de oude popzaal kunnen evenementen plaatsvinden; in het souterrain ligt nu het zelfstandig ontsloten café-restaurant; op de eerste verdieping kwamen de bibliotheek en het archief; en op zolder de kantoren en de studentenruimtes.

Omdat de tentoonstellingen bij De Appel steeds veranderen - het kunstencentrum heeft geen vaste collectie - moesten de ruimtes flexibel in te richten zijn. Om het monument te beschermen, werden de museale ruimtes van een nieuwe schil voorzien, waarin steeds opnieuw geboord en getimmerd kon worden. Om de routing te verbeteren door het gebouw werd een sculpturaal stijgpunt toegevoegd met centrale trap en lift. Door het verwijderen van de oude trap ontstond een ruimte met dubbele hoogte. Hier, in het hart van het gebouw, is nu de foyer gesitueerd.