Het Nieuwe de la Mar Theater dat in 1947 werd gevestigd in een voormalige jongensschool, werd vooral bekend door de vele optredens van Wim Sonneveld, Wim Kan en de uitvoeringen van de musicals van Annie M.G. Schmidt. Omdat het gebouw sterk verouderd was, sloot het Nieuwe De La Mar Theater in 2005 zijn deuren voor een grootscheepse verbouwing, waarbij het theater en de aangrenzende bioscoop Calypso werden samengevoegd.

In het nieuwe DeLaMar Theater moest een omvangrijk programma ingepast worden op een relatief kleine plek. Het nieuwe complex werd aan de straatkant verdiept aangelegd en vier monumentale buurpanden werden aangekocht om onder meer de kantoren, ateliers en de kleedkamers in onder te brengen. Omdat er de eis lag het nieuwe gebouw aan te laten sluiten bij de bestaande bebouwing, voegt de vernieuwbouw zich visueel in de straatwand doordat de gevel deels een replica is van het oorspronkelijke gebouw uit 1887. Daaraan werd een glazen deel van de gevel toegevoegd die boven de replica uitsteekt en zo extra ruimte creëert voor repetitiezalen. De theaterzalen zijn voorzien van de nieuwste technieken. Om de bezoeker een 'avondje uit' te geven straalt het interieur klassieke theaterluxe uit. Dit interieur is zichtbaar vanaf de straat doordat de entree en een aantal foyers achter de glazen gevel zijn gelegen. Het contact tussen de straat en het gebouw is daarmee gegarandeerd, waarmee het een zichtbare functie in de openbare ruimte van de omgeving van het Leidseplein vervult: het theaterplein is nieuw leven ingeblazen.