Simon 3 is gesitueerd op de plaats van een voormalige parkeergarage in de Weteringbuurt. Deze buurt beslaat een deel van de restruimte tussen de grachtengordel en de voormalige vestingwerken aan de Singelgracht. Het gebied is verdeeld in smalle, langwerpige bouwblokken met smalle stadsstraten die evenwijdig aan de Prinsengracht en Weteringschans liggen. Vingboons ontwierp hier in de zeventiende eeuw aaneengesloten huizenblokken met een uniforme gevelindeling die aan de straat een doorlopende rechte daklijst hadden. Door latere verbouwingen is de aanvankelijk beoogde uniformiteit verloren gegaan. In plaats daarvan is een rijk geschakeerd en veelzijdig straatbeeld ontstaan, dat beheerst wordt door afwisselende bebouwing en is voorzien van woningen en kleinschalige bedrijfjes.
In verband met het zeer ondiepe bouwblok van gemiddeld 22 meter is voor Simon 3 gekozen voor één bouwvolume, dat zich uitstrekt van de Lijnbaansgracht tot aan de Fokke Simonszstraat. De diepe loftachtige woningen die hierdoor ontstaan zijn vaak van het split-leveltype en hebben grotendeels een verdiepingshoogte van zo’n vier meter. Alle woningen zijn georiënteerd op de Lijnbaansgracht, omdat dit de meest aantrekkelijke van de twee kanten vormt door uitzicht en lichtinval. De woningen worden ook ontsloten vanaf de Lijnbaansgracht: op de begane grond bevinden zich de sociale huurwoningen die direct vanaf de grachtzijde bereikbaar zijn; via een entreehal aan de gracht en een ‘watervaltrap’ zijn de grote koopwoningen op de verdiepingen bereikbaar die middels een corridor worden ontsloten. De woningen op de vierde verdieping kennen een galerijontsluiting.
In het woningontwerp is rekening gehouden met de uiteenlopende wensen van gebruikers. Zo kan de woonruimte aan twee kanten worden gesitueerd. Door de grote diepte ontstaat er bovendien in het midden flexibel inzetbare ruimte. De serre die als buitenruimte dient is geheel inpandig opgelost, waardoor deze ook als woonruimte kan worden benut of zelfs geheel kan worden verwijderd.