Het voormalig Chemisch Practicumgebouw aan de Plantage Muidergracht werd begin jaren zestig gebouwd en is ontworpen door architect Kees van der Wilk vanuit Dienst Publieke Werken. Het is een sober, kubistisch vormgegeven gebouw, langgerekt aan het water gepositioneerd. Aan de straatzijde steekt de collegezaal op de tweede verdieping als een massief blok buiten de rooilijn, een spannend contrapunt ten opzichte van transparante straatgevel. Het gebouw is een aantal keer aangepast, de laboratoriumfunctie had al in de jaren tachtig plaats gemaakt voor reguliere onderwijslokalen en kantoren. De universiteit besloot het gebouw als onderdeel van de campus te behouden. De van oorsprong heldere opzet inclusief de brutalistische uitstraling van het gebouw was het leidmotief voor de verbouwing, waarbij de centrale schijf als ruggengraat van het gebouw goed van pas kwam. Het maakte mogelijk op een efficiënte manier de grote kanalen in het ontwerp in te passen en tegelijkertijd ook een nieuwe overzichtelijke ruimtelijke organisatie in het gebouw te brengen. Besloten is dat het project een pilot voor circulair bouwen zou worden. Zo werden bijvoorbeeld de bestaande binnendeuren, die niet meer voldeden, in stroken gezaagd om daar decoratieve akoestische panelen van te maken. Verder werd bijvoorbeeld 80% van de bestaande gipskartonplaten die bij demontage ‘geoogst’ werd, weer in de nieuwe wanden gebruikt, zonder dat dit als kwaliteitsverlies zichtbaar was.