Bij de facelift van dit late ontwerp van Aldo van Eyck (1918-1999) zijn zoveel mogelijk originele elementen intact gebleven en teruggebracht. De renovatie van Tripolis ging gepaard met een groots gebaar: het park werd verrijkt met een 45 meter hoge landscraper die aan de rand van de kavel is geplaatst, pal tegen de A10. De nieuwbouw is ondanks zijn afmeting lichtvoetig en laag in energieverbruik. Het beschermt het monument, het park en het naastgelegen ook monumentale Burgerweeshuis tegen lawaai en fijnstof van de snelweg. Monument en nieuwbouw reageren op elkaar met een spannende tussenruimte als resultaat. Hierbij lopen erfgoed en het nieuwe gebouw in elkaar over, terwijl er tegelijk afstand wordt geschapen tussen oud en nieuw. Tripolis-Park laat zien hoe een verouderd kantorencomplex op duurzame wijze kan worden getransformeerd en met speelse elementen weer aantrekkelijk kan worden. De transformatie snijdt aan twee kanten. Aan de ene kant is het originele Tripolis - dat jarenlang leegstond - op essentiële punten aangepast om het geschikt te maken voor de huidige tijd van hybride werken. Aan de andere kant is er ruimte en een behoorlijk aantal vierkante meters gecreëerd door middel van nieuwbouw. De renovatie was aanleiding om het gebouw flink te verduurzamen, onder meer door vergroening van daken, een ecologische upgrade van de gevels en plaatsing van zonnepanelen, wat resulteerde in het certificaat BREAAM Excellent. Op de daken zijn paviljoens gecreëerd die gebruikt kunnen worden voor evenementen en zorgen voor interactie tussen de verschillende gebruikers van het complex.