Het gebouw werd in 1887 gebouwd als turnzaal naar een ontwerp van Jonas Ingenohl en Karel Muller in de stijl van de negentiende- eeuwse Hollandse neorenaissance. De laatste decennia was het pand vooral bekend als de locatie van jeugdtheater De Krakeling. Vanwege funderingsproblemen is het monument volledig aangepakt en bijna geheel teruggebracht in oorspronkelijke staat en verduurzaamd zonder het gebouw essentieel aan te tasten. Al het benodigde kanaalwerk is weggewerkt in moderne losstaande toevoegingen en daardoor blijft het interieur zo open mogelijk. Installaties zijn ondergebracht in secundaire ruimten als het souterrain en de zolder. De constructie van het nieuw geplaatste meubel in de zaal, dat dient als scheidingswand ten behoeve van de nieuwe kantoorfunctie, kent een dubbel gebruik doordat de holle stalen balken tevens als luchtkanalen dienen. Doordat de gevel en het oude enkele glas intact zijn gelaten moest de nieuwe duurzame installatie minutieus worden uitgedacht qua plaatsing en benodigde capaciteit. Zo is gebruik gemaakt van vloerverwarming en het aanbrengen van warme of koude lucht middels diffusors die de verse lucht langzaam de ruimte inbrengen. Aan de buitenzijde, op de hoek van de Marnixstraat, hangt een klein monument met de tekst ‘Aan onze gevallen makkers 1940- 1945’. Zo herdachten de Amsterdamse turners vele clubgenoten die werden gedood in de Tweede Wereldoorlog.