Het ontwerpproces rond de restauratie en renovatie van het Groote Museum (Johannes van Maurik, 1848-1854) was begonnen in 2012. Grondig herstel en respectvolle herinterpretatie gaan hier hand in hand. Enerzijds was er een zorgvuldige schoonmaakoperatie nodig om de integriteit van het rijksmonument - een van de eerste natuurhistorische musea in Europa - te herstellen. Tegelijk moest het Groote Museum geschikt worden gemaakt als hedendaags museumgebouw annex ontmoetingsruimte. Dat dwong tot structurele ingrepen, zoals de realisatie van een compleet nieuw souterrain waarin de toegang tot het museum is gesitueerd. De constructieve en ruimtelijke kwaliteiten, zoals de unieke dubbele trap in de rotonde, zijn hersteld en binnen een 21e-eeuwse context geplaatst. Vaak gebeurt dat vrijwel onmerkbaar, zoals bij de structurele versterking van de expositiezalen en gaanderijen. Nieuwe functies zijn door hun materialisatie en afwerking direct herkenbaar. Op de museumverdieping is bijvoorbeeld een tribune ingepast om publieksbijeenkomsten ‘op zaal’ te faciliteren en tegelijk technische voorzieningen weg te werken. Alle details zoals de aanpassing van de historische kroonluchters in de ontvangstzalen hebben een plek gekregen in de spectaculaire compositie. Na een lange periode van verwaarlozing heeft het gebouw de transparantie teruggekregen die architect Van Maurik destijds al omschreef als ‘lucht en vrolijkheid.’