Daar waar historisch Amsterdam en de moderne stad elkaar ontmoe- ten staat een nieuwbouwinvulling die zowel contrasteert als opgaat in haar omgeving. Achter een bakstenen en betonnen raster, bieden zes appartementen weids uitzicht over de zestiende-eeuwse stad, met het Scheepvaartmuseum als hoogtepunt en zonder hierbij gestoord te worden door het voorbijrazende verkeer van en naar de IJtunnel. Omarmd door een VOC-pakhuis respecteert het gebouw zijn histori- sche context. Het is een hedendaags verlengstuk van het pakhuis. De horizontale betonnen gevelbalken refereren aan de houten balken in kopgevel van dat monument. Tegelijkertijd ontstaat dankzij de sym- metrische opbouw en het raster met diepe neggen dat over de kap tot in de nok is doorgezet, een eenduidig beeld. De gesloten delen in de voorgevel weren het geluid. Hierdoor kan de gevel erachter grotendeels uit glas bestaan. Een deel van de gevelhoge glazengevel is te openen door ramen achter de penanten te schuiven. In de plint bevinden zich een bedrijfsruimte en de fietsenstalling. Om de wonin- gen erboven ook aan de achterzijde te voorzien van daglicht en niet tegen het achtergelegen monument aan te bouwen, is bovenop de begane grond een smalle patio gemaakt. Het huisnummer is meege- nomen in het beton. Er is gemetseld met de kopse kanten en strekken van de bakstenen. Door het gebouw op een sokkel te plaatsen is het hoogteverschil subtiel opgelost.