Het Conservatorium van Amsterdam kan het beste worden omschreven als een school en een concertgebouw ineen. Het programma kent drie onderdelen: het ‘spelende hart’ bestaande uit vijf zalen voor verschillende soorten uitvoeringen en de foyer annex kantine, het schoolgebouw met alle leslokalen en het studiegebouw met studielokalen, waaronder de bibliotheek, de collegezaal en de kantoren. Het ontwerp volgt deze programmatische indeling door de onderdelen verticaal te organiseren, van collectief tot individueel, van extravert tot introvert.
De foyer bevindt zich op de begane grond, dat het conservatorium een uitnodigende uitstraling geeft naar de directe omgeving toe. Op de lager gelegen verdiepingen zijn de verschillende concertzalen gesitueerd. Nagenoeg alle onderwijs- en repetitieruimtes in het conservatorium zijn opgebouwd volgens het ‘doos-in-doos’-principe. Vanwege de complexe akoestische eisen van het programma en de hoge standaard voor geluidsisolatie ten opzichte van de omgeving is gebruik gemaakt van het ‘engawa’-principe. Dit is een Japanse typologie voor woningen, waarbij de gangen zich aan de buitenzijde van de gebruiksruimten bevinden. Bij het conservatorium zijn de gangen naar de les- en studielokalen aan de gevel geplaatst, waardoor het programma als het ware binnenstebuiten is gekeerd. Dit maakt de gang naar de verschillende programmaonderdelen in het gebouw aan de buitenzijde zichtbaar.