Het Volkslogement en eethuis van het Amsterdamsch Bouwfonds is in 1932 gebouwd naar ontwerp van Pieter Vorkink. De doelstelling was het verschaffen van betaalbaar en hygiënisch logies voor de venters uit de buurt (vaak van Joodse afkomst), havenarbeiders en zeelieden. Op de beletage waren een biljartzaal en eetzaal ingericht. Na de oorlog kreeg het gebouw vaste bewoners. In 1968 werd het een tehuis voor onbehuisden onder de naam Walenburg. De voorziening sloot in 2005. Pieter Vorkink, die vooral bekend is door het in organische Amsterdamse School stijl ontworpen landhuis ‘t Reigersnest, heeft het gebouw uitgevoerd in een sobere maar goed gedetailleerde baksteenarchitectuur. Accenten als een granieten lekdorpel op de in zwartbruine baksteen uitgevoerde plint maken het net meer dan een utilitair gebouw. De kozijnen van de voormalige eetzaal en het trappenhuis zijn verbijzonderd door ze van staal te maken, het vluchtbalkon op de eerste verdieping heeft een stoere stalen uitvoering. Het gebouw is getransformeerd naar zeventien koopappartementen. Het streven was om de bescheiden kwaliteiten van het gebouw te laten stralen. De gevel is licht schoongemaakt, zodat de rauwe gesinterde roodbruine baksteen weer spreekt. Om verblijfsruimtes in de zolder mogelijk te maken zijn dakkapellen op het dak gezet met een eenvoudige detaillering in zink. De balkons hebben een detaillering die ontleend is aan het bestaande vluchtbalkon. Het pand heeft een WKO installatie met negen boringen in de tuin en de stoep aan de voorgevel en is daarmee gasloos.