Aldo van Eyck’s Burgerweeshuis wordt gekenmerkt door de generieke structuur van schoonbeton met invullingen van baksteen, glasblokken en puien, afgedekt met betonnen koepels. Na vertrek van de laatste kinderen is het in gebruik geweest als academiegebouw en tijdelijk kantoor, maar daarna heeft het inmiddels rijksmonument langdurig leeg gestaan. De nieuwe eigenaren hebben het Burgerweeshuis ontwikkeld voor de eigen vastgoedportefeuille, zodat kon worden uitgegaan van een duurzame, lange-termijn benadering. Doel was het creëren van een hedendaagse kantooromgeving met een sterke eigen identiteit door het respecteren van de oorspronkelijke architectonische kwaliteiten. Een goed gebruik is immers de beste waarborg voor de duurzame instandhouding van dit architectonisch erfgoed van internationale allure. De slechte thermische prestaties, de problematische ruimte-akoestiek en de in het beton gefixeerde lichtpunten in het sculpturale koepelplafond vormden de grootste ontwerpuitdagingen. De elektrasystemen konden worden geïntegreerd in een amper 30 mm dik laagje akoestisch spuitwerk in de koepels. Zo wordt ook het oorspronkelijk ruwe oppervlak van de betonkoepels in herinnering gebracht. Daarmee kon ook het probleem worden opgelost dat in de oorspronkelijke situatie de aansluitpunten op een heel andere plek zaten. In deze karaktervolle context is toekomstbestendige kantoorruimte gecreëerd met fraaie dagverlichte ruimten, goede kunstverlichting en ruimteakoestiek en uitzicht op de buitenruimten.