De sjoel is op 29 augustus 1766 in gebruik genomen door de Hoogduitse Gemeente. De indeling was vergelijkbaar met de Obbene Sjoel, met de synagoge op de verdieping en op de begane grond ruimtes voor bruiloften en, tegen het einde van de negentiende eeuw, het ritueel slachten van gevogelte. In de Tweede Wereldoorlog is de synagoge geplunderd. In 1954 is het gebouw verkocht aan de gemeente Amsterdam en werd er het gemeentelijk restauratieatelier gevestigd. In 1989 zijn er plannen gemaakt voor een verbouwing, waarbij een nieuwe trap naar de synagogezaal en toiletten werden gemaakt. De sjoel is begin 2013 door de gemeente overgedragen aan de Stichting Uilenburgersjoel die daarmee de zorg voor de restauratie van het gebouw op zich nam. Het uitgangspunt van het plan was de bestaande structuur en constructie van het pand, gedeeltelijk een erfenis van het bouwplan uit 1989. De nieuwe bijruimtes zijn in een volume gehuisvest dat zoveel mogelijk los is gehouden van de buitengevels en de grote ramen in de voorgevel. Het hart van de opgave - hoe kom je op een prettige en passende manier in de synagoge op de verdieping - is vormgegeven met een brede eikenhouten trap, waarbij, bij het openen van de dubbele entreedeur, de zaal al van buiten af is te zien.