Het rooms-katholieke verzorgingshuis Bernardus was ernstig verouderd en kon zijn huidige functie niet meer optimaal vervullen. Er is gekozen voor nieuwbouw aangezien zelfs met een ingrijpende verbouwing het verzorgingstehuis niet meer in een hedendaags zorgconcept zou kunnen voorzien. In het ontwerp van De Makroon is gezocht naar aansluiting op het karakter van zowel de oude binnenstad als de negentiende-eeuwse stadsuitleg. Gekozen is voor een stedelijk blok met een royale binnenhof en een terras aan het water. De functies op de begane grond versterken het wonen op hoogwaardig stedelijk niveau. Het terrein is opgedeeld in een privaat deel (hof) en een publiek deel (terras). Het volume vormt een herkenbare eenheid en is programmatisch opgebouwd uit drie lagen. Op de begane grond zijn alle publieke voorzieningen gelegen. Op de beletage bevinden zich de zorgwoningen en daarboven de appartementen. Het gebouw wordt ontsloten via de hoofdtoegang aan de Nieuwe Passeerdersstraat. Deze geeft toegang tot de zorglaag, maar ook tot de royale binnenhof, waar alle entreehallen van de woningen op uit komen. Bij het ondergronds parkeren is het volledige oppervlak van de kavel benut. Dit betekent dat de kade van de Singelgracht een van de wanden van de parkeerkelder vormt.