De Tandwielenfabriek Blom uit het begin van de twintigste eeuw, met een zaagtanddak en bakstenen gevels is een bijzonder object verborgen in de Nieuwmarktbuurt. De architectuur had geen monumentale waarde en mede daardoor was het gebouw doelwit van ontwikkelaars, die het maar wat graag hadden vervangen door nieuwbouw. Maar hun plannen werden steeds door buurtbewoners tegengehouden. Met behoud van de unieke sfeer, is het gebouw nu getransformeerd tot twaalf woningen. De cascolofts, rug aan rug georganiseerd, hebben elk hun eigen entree aan de straat. Waar vroeger de laad- en losdeuren zaten, zijn grote schuifhekken gemaakt van geperforeerd staal, waarvan het patroon geïnspireerd is op een oude foto van het fabrieksinterieur. Hierachter gaan loggia’s schuil, die fungeren als besloten voortuintjes. Binnen valt de hoogte van de ruimte en het overvloedige daglicht op, dat via de dakramen binnenvalt. De entree, wc en installaties zijn in een zone gebundeld, met de slaapkamers en het dakterras op de (nieuwe) verdiepingsvloer. De rest van de ruimte is ‘fabriek’ gebleven met de stalen spanten – simpelweg schoongeborsteld – in het zicht. Aan de buitenzijde zijn alleen zeven extra openingen in de gevel gezaagd, in aanvulling op de vijf bestaande schuifdeuren. Het dak is van sedum voorzien. Ramen die niet langer noodzakelijk waren, zijn afgestreken met cement; als ‘littekens’ die de herinnering aan het verleden levend houden.