Voor het nieuwe Waldorf Astoria Amsterdam zijn zes monumentale zeventiende-eeuwse grachtenpanden aan de Herengracht in het UNESCO erfgoed gebied met elkaar verbonden. De gebouwdelen zijn zorgvuldig gerestaureerd, waaronder een authentieke trap (toegeschreven aan Daniel Marot), Rococo stucwerk en zeventiendeeeuwse plafondschilderingen. Toegevoegd is een nieuwe klassiek moderne laag, met een sterke verwijzing naar de locatie en de maritieme geschiedenis. De beletage is door de eeuwen heen altijd zichtbaar geweest vanaf de gracht. Ook nu bevinden zich hier de meeste openbare ruimtes. Het souterrain biedt toegang tot de binnentuin. Omdat de grachtenpanden vele jaren zijn gebruikt als bankgebouw, bevinden zich hier zware kluizen die zijn omgevormd tot onder andere een wijnkelder en een bar met een achtergebleven wand vol kluisjes als decor. Op de verdiepingen zijn de bestaande historische muren intact gebleven. Nieuwe openingen waren niet toegestaan. Dit zorgde voor een uitdaging, maar heeft ook geleid tot een kamerindeling die het individuele grachtenpand voelbaar maakt. Terwijl in de duurste suites de architectonische monumentale elementen de boventoon voeren, zijn de kamers onder de dakspanten eigenzinniger, met kleine ‘restjes’ van ruimtes .Zodoende zijn geen twee kamers hetzelfde.