Sjors de Vries
Dit jaar is voor de zeventiende keer de Zuiderkerkprijs uitgereikt aan de architect en opdrachtgever van het beste woningbouwproject in Amsterdam. Alle projecten die tussen augustus 2013 en augustus 2014 zijn opgeleverd en die in deze Projectdocumentatie zijn opgenomen, hebben meegedongen naar de prijs.
De 48 woningbouwprojecten zijn bekeken door deskundigen van het Ontwikkelingsbedrijf inclusief de woningbouwregisseur. Er is gekeken naar aspecten als architectonische- en stedenbouwkundige uitwerking, programma en typologie in zijn context, prijs-kwaliteitverhouding, duurzaamheid en aanpasbaarheid. Ook toekomstwaarde was een aspect dat in ogenschouw is genomen, in die zin of met een project een weg is ingeslagen die een vervolg verdient. In de uiteindelijke selectie hebben ook argumenten als een verdeling over de stad, alsmede een mix van grote en kleine projecten een rol gespeeld. Zodoende is de jury uiteindelijk een dwarsdoorsnede van de Amsterdamse woningproductie voorgelegd. Uiteraard betekent selecteren kiezen, waarbij met nadruk gezegd moet worden dat het zeker niet zo is dat de projecten die buiten de selectie zijn gevallen van onvoldoende kwaliteit zouden zijn.
De externe onafhankelijke jury heeft de tien geselecteerde projecten individueel op papier bestudeerd en op 16 oktober jongstleden gezamenlijk bezocht. Bij alle projecten is ter plekke een toelichting gegeven door de architect en/of de opdrachtgever. Ook zijn de woningen van binnen bekeken waarbij, indien al bewoond, de bewoners aanvullende informatie konden geven over gebruik, buurt en sociale aspecten die niet uit de aangeleverde informatie was op te maken. Uit de tien projecten zijn er drie genomineerd, waarvan er een het winnende project is.
De jury Zuiderkerkprijs 2014 bestond uit v.l.n.r. Sjors de Vries, (verslaglegger) sociaal geograaf en directeur van RUIMTEVOLK; Arjen Hoogeveen, architect en winnaar van de Zuiderkerkprijs 2013; en Renée Hoogendoorn, (voorzitter) directeur van het nieuwe onderwijs- en onderzoeksinstituut Amsterdam Institute for Advanced Metropolitan Solutions. De jury werd ondersteund door Sabine Lebesque, architectuurhistoricus en lid Investeerdersloket Woningbouw van het OGA.
De prijs zelf is een kunstwerk dat elk jaar wordt ontworpen door een andere kunstenaar. De prijs wordt in drievoud uitgevoerd: een voor de architect, een voor de opdrachtgever en een voor het OGA. De Zuiderkerkprijs 2014 is gemaakt door Jólan van der Wiel.
De zeventiende Zuiderkerkprijs is ontworpen en gemaakt door Jólan van der Wiel (1984), een beeldend kunstenaar en ontwerper die vooral bekend is van zijn werkmethodes waarbij hij magnetisme toepast. Van der Wiel is in 2011 afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie, afdeling designLAB en startte in dat jaar zijn eigen werkplaats in Amsterdam. Zijn ontwerp Gravity Stool kreeg meteen veel belangstelling in zowel design als kunstwereld. Dit is een krukje van polyurethaan waaraan metaaldeeltjes zijn toegevoegd. De zitting is gegoten in een mal en de poten zijn gevormd door met zware magneten aan het materiaal te ‘trekken’. Voor modeontwerpster Iris van Herpen ontwierp Van der Wiel hoge pumps die bekleed zijn met zacht plastic met metaaldeeltjes, dat bewerkt is met magneten waardoor een puntig berglandschapsachtig oppervlak ontstaat. Naast schoenen, ontwierp Van der Wiel op deze manier samen met Van Herpen ook riemen, juwelen en tassen, die gedragen zijn tijdens de modeshows in Parijs afgelopen zomer. 
De opdracht voor de Zuiderkerkprijs bestaat uit het maken van drie objecten voor de architect en de opdrachtgever van het winnende project en een voor de collectie van het Ontwikkelingsbedrijf Gemeente Amsterdam. De objecten moeten zodanig van vorm, gewicht en maat zijn dat ze te overhandigen zijn tijdens de prijsuitreiking maar verder is de opdracht vrij.
Van der Wiel maakte drie objecten gebaseerd op zijn Dragonstone serie, die hij heeft ontwikkeld bij het Sunday Morning/Europees Keramische Werkcentrum in ’s-Hertogenbosch. Hierbij is hij gaan experimenteren met gietklei en metaalpoeder, dat hij door middel van een spuit en met behulp van sterke magneten als het ware opstapelt tot abstracte bouwsels.
Gedurende zijn onderzoek is hij dit proces steeds meer gaan beheersen, waardoor er naast het toeval dat bij deze manier van werken altijd aan de orde is en ook gekoesterd wordt, enige controle kan worden uitgeoefend op het proces. De hoeveelheid metaaldeeltjes, de hoeveelheid water in de klei, de droogtijd en de afbaktijd hebben ieder hun eigen invloed op het eindresultaat.
Voor de Zuiderkerkprijs heeft Van der Wiel gewerkt met een mal als basis, in de vorm van een hoeksteen, een L-vorm van twee centimeter hoog. Vandaar uit is hij langzaam met de spuit in de hand baan voor baan het object gaan opbouwen, met tussenposen voor het drogen. Door de opwerkende kracht van de magneet die vijf tot tien centimeter boven het object hangt, wordt dit normaal vloeibare materiaal stevig, en kan zijn vorm vasthouden. Door de wispelturigheid van het magnetische veld ontstaat ondanks de controle een vrije vorm. Vanaf de geometrische vorm van de basis gaat de klei naar boven zijn eigen weg. Deze ijzerrijke keramiek is eerst nog wit, maar afhankelijk van de hoeveelheid water in het materiaal en de droogtijd ontstaan roestvlekken. Na het bakken wordt de klei donkerder.
Van de Wiel zijn fascinatie voor magnetisme en zwaartekracht ligt in het feit dat hij in plaats van nog iets toe te voegen aan datgene wat er al is, graag gebruik maakt van die krachten die ons omgeven. Zo probeert hij zo dicht mogelijk bij een ‘natuurlijk vormend proces’ te blijven en daarmee tot een duurzamere manier van ontwerpen te komen. Van der Wiels experimenten heeft hij ook toegepast op cement en beton. Ook die materialen blijken goed te vormen zonder daarbij gebruik te maken van mallen en bekistingen. Wat dit betekent voor gebouwen wanneer de vorm bepaald zou worden door een natuurlijke kracht, is een vraag die hij graag zou willen onderzoeken.
met dank aan Cityscapes Gallery (Bastiaan Gribling en Noortje Tan)
Juryrapport
‘We zitten in een even onbestemde als uitdagende tijd, waarbij er sprake is van een economische en systeemcrisis en er zich tegelijkertijd in Amsterdam nieuwe opgaven, kansen en perspectieven aandienen. Uiteraard werkt de crisis door in de woningmarkt en woningbouwprojecten. Het aantal opgeleverde woningbouwprojecten was het afgelopen jaar met 48 stuks nog steeds laag ten opzicht van voor de crisis, maar weer in opgaande lijn. En dat er in Amsterdam wel degelijk kansen liggen, wordt bewezen door het feit dat in contrast tot het misschien lage aantal gerealiseerde projecten er ook projecten zijn die uitblinken in ambacht en door een innovatieve aanpak. Bovendien blijkt de behoefte aan nieuwe woningen en woonconcepten onverminderd groot. De term crisis lijkt in die zin in Amsterdam dan ook een relatief verschijnsel en geen goed excuus voor gestagneerde projecten.’
Een deel van de geselecteerde projecten bewijst dat voor het succes van een project anno 2014 meer nodig is dan een sluitende spreadsheet. Vakmanschap, innovatie en duurzaamheid in ontwerp, proces en bouw slechten barrières en organiseren de energie en betrokkenheid die meer dan ooit nodig is bij complexe gebiedsontwikkelingen en transformaties. En daarin is in Amsterdam nog een wereld te winnen. Opvallend genoeg zien we namelijk nog vaak een traditionele en aanbodgestuurde projectontwikkeling, waarbij bewoners en partijen in en de kwaliteiten van de omgeving nog weinig zijn gebruikt en het ontwerp voornamelijklijkt 'geïnspireerd' door beproefde programma's en architectuur. In de projecten waar wel wordt samengewerkt door alle betrokkenen zie je onmiddellijk een verrijking van kwaliteit ontstaan: zowel in het ontwerp en het programma als in de betekenis en waarde voor de mensen die er gaan wonen en de woonomgeving. Nogmaals: ambacht, innovatie en duurzaamheid in ontwerp en proces, dat is architectuur anno 2014. En langs die meetlaat hebben we de projecten dan ook beoordeeld.
Met het appartementencomplex OpZuid, een groot woongebouw bestaande uit twee symmetrische bouwblokken die door 'zwevende' balkons met elkaar zijn verbonden, is diederendirrix architecten erin geslaagd om in deze harde, winderige en lawaaierige omgeving een kleine 'oase' te creëren tussen de grootschalige en harde kantoorgebouwen. En dat is een prestatie op zich, omdat wonen in dit deel van Amsterdam toch nog wat onwennig aanvoelt, ondanks het feit dat een aantal andere woongebouwen al eerder is gerealiseerd. Het gebouw voorziet met zijn programma in een niche en behoefte in de stad: dure en luxe appartementen met een riante buitenruimte.
De basis van het succes is gelegd met de zuidgeoriënteerde terrasvormige opbouw van het complex. Het biedt echte terrassen waar de bewoners riant en rustig kunnen zitten. Ondanks deze 'luxe' is de uitstraling van het complex even chique als bescheiden. Het ontwerp lijkt tijdloos, want ondanks dat het oorspronkelijke plan alweer dateert uit 2007, lijkt niets uit het ontwerp achterhaald.
Een kwaliteit is ook dat zich in het complex 46 appartementen bevinden die in grootte en type sterk variëren. Het is opdrachtgevers AM Noordwest en Bouwfonds Ontwikkeling en de architect gelukt om vermogende pensionados, jonge gezinnen en kleine eenpersoonshuishoudens op een ongeforceerde wijze naast elkaar te laten wonen. De aansluiting op de directe omgeving laat echter nog wat te wensen over, maar is vooral het gevolg van de rigide stedenbouwkundige opzet. OpZuid is meerdere opzichten een aanwinst voor de Zuidas en de Amsterdamse woningmarkt.
Het project Westerhoek is bij voorbaat een interessant project omdat het een transformatie van kantoren in woningen betreft. Een opgave die niet alleen actueel is, maar in de praktijk ook geweldig uitdagend kan zijn. Zo ook dit project aan de Molenwerf, parallel aan de Haarlemmerweg. In het project is circa 22.000 m2 BVO aan kantoorruimte getransformeerd tot 185 appartementen in het middeldure en dure huursegment (700 -1.400 euro). In totaal zijn er 47 type appartementen ontwikkeld met een gemiddelde grote van 76 m2, een eigen buitenruimte, een eigen parkeervoorzieningen en een fietsenstalling.
Opdrachtgever Syntrus Achmea Real Estate & Finance en architect KOW, ook destijds de architect van het gebouw, zijn erin geslaagd om van een standaard kantoorgebouw een goed wooncomplex te maken, waarbij vooral hoogstaande creatieve oplossing voor de balkons opvallen, waarmee de oorspronkelijke raamindeling behouden kon blijven. Wel zijn de ruimtes in de woning klein, de plattegronden soms wat hokkerig en doet de architectuur en afwerking hier en daar wat goedkoop aan.
Multifunctioneel Centrum Slotermeer 
Tegenover Plein 40-45 heeft Ymere een nieuw multifunctioneel centrum gerealiseerd. Het complex biedt onderdak aan sociale en culturele voorzieningen, zoals een vestiging van de Openbare Bibliotheek, het Ouder Kind Centrum, het Huis van de Wijk, het Verloskundig Centrum Groei en een horecaruimte. Boven deze voorzieningen zijn 41 woningen gerealiseerd, waaronder een aantal rolstoel- en seniorenwoningen. Onder het gebouw ligt een parkeergarage. Vanwege het maatschappelijk belang van dit project voor de buurt heeft Ymere veel geïnvesteerd in het complex. Het resultaat mag er wezen. Slotermeer heeft er een prachtige ontmoetingsplek bij. Met de frisse en geelwitte inrichting straalt het gebouw openheid en rust uit. De inrichting doet Scandinavisch en vriendelijk aan.
Het centrum herbergt voornamelijk driekamerappartementen en zijn geschikt en volledig toegerust voor (alleenstaande) senioren en mensen met een lichamelijke beperking. De brede corridors voor de woningen - met genoeg ruimte voor een kleine tuinset - in combinatie met het uitzicht over de wijk en het glooiende, groene dak, zorgen voor een aangename en familieachtige sfeer in het complex. Het maakt bijkans van de appartementen kleine villa's in een drukke stedelijke omgeving. Een geweldig kwaliteit die voorziet in de behoefte van de doelgroep van het gebouw. Helaas wordt de belofte van het glooiende groene dak in en om het gebouw niet helemaal waargemaakt, waardoor het ontwerp op straatniveau en binnen nooit écht spannend wordt.
In de projectbeschrijving wordt terecht gesteld dat de nieuwe studentenhuisvesting op de campus van het Science Park in stadsdeel Oost het maximale heeft gehaald uit de locatie. Het is DUWO en architecten Naud Schroeder en Rozemarijn de Jong van SJO-architecten op een bewonerenswaardige manier gelukt om binnen een ingewikkelde context en een krap budget een duurzaam gebouw te realiseren voor 605 studenten met circa 350 euro huur per eenheid. De 'kamers' hebben allen een zelfstandige keuken en badkamer. In het ontwerp is veel aandacht besteed aan plekken waar studenten elkaar kunnen treffen: bijvoorbeeld bij de waszaal, op de kop van het gebouw aan het einde van de gangen en bij de entree. In de plint is werk gemaakt van interactie met de omgeving. Zo hebben de eenheden een (overigens helaas niet overal direct toegankelijke) sierbank tegen de gevel, zit op de kop een café-restaurant met terras en opent aan de straatkant binnenkort een supermarkt. Een studentencomplex is in beheerstechnische zin altijd een uitdagende opgave. Immers, hoe zorg je ervoor dat het geen puinhoop wordt en de kosten van beheer en onderhoud beperkt blijven? De beheerders hebben intensief meegedacht in het ontwerpproces. Dat leidt tot nuchtere afwerkingen en verstandige oplossing zoals de eenvoudig toegankelijke inpandige fietsenstalling, met per gang een afsluitbare ruimte. Uiteraard zit hier wel een keerzijde aan, namelijk dat het gebouw een steriele sfeer heeft en het de vraag is of studenten het wel aantrekkelijk genoeg (blijven) vinden om in die klinische sfeer in en rondom een knalgroen gebouw te verblijven.
Ondanks alle uitdagingen en beperkingen is de architectonische detaillering van zeer hoog niveau. En daarmee voel je dat opdrachtgever en architecten in een goede samenwerking tot het uiterste zijn gegaan. Daarvoor is een groot compliment op zijn plaats.
Voorzieningencluster Laan van Spartaan
In de gebiedsontwikkeling Laan van Spartaan hebben Ymere en Bouwfonds Ontwikkeling een voorzieningencluster gerealiseerd. In het gebouw zijn een sportaccommodatie (NOC*NSF gecertificeerd), commerciële en maatscappelijke ruimte en 84 appartementen opgenomen. Het complex staat op een ingewikkelde locatie tussen de drukke Jan van Galenstraat en de ring A10. Het feit dat beide partijen het cluster in lastige tijden hebben weten te ontwikkelen is zeker een verdienste. Dat mag echter geen excuus zijn voor het feit dat opdrachtgever en architect zich enigszins lijken te hebben verslikt in het programma en niet veel verder zijn gekomen dan een droge stapeling van functies. Er is geen echte synergie in het programma en er lijkt nauwelijks een poging gedaan om interactie en verweving van functies en gebruikers en alsmede met de omgeving te stimuleren. Aan de binnenkant struikel je over de gemiste kansen (inrichting dak, goedkope materialisatie, een Zuiderkerkprijs 2014 dichtgeplakte sporthal) en zie je nu al de problemen in de verhuur van de commerciële ruimte (nog (?) veel leegstand) en de beheersfeer. Ook de fraaie warme gevel met aardige (deels afsluitbare) buitenruimtes kan het gebrek aan inhoud en ziel niet verhullen.
In Noord aan de Elzenhagensingel hebben opdrachtgever M.J. De Nijs Project IV en Geurst & Schulze architecten een dertienlaagse woontoren gerealiseerd met 90 vrije sector huurwoningen, 25 sociale huurwoningen en commerciële ruimte in de plint. Het bakstenen gebouw is pal tegen het kleurige MBO college Noord aangebouwd, waarmee aan de achtergevel een wonderlijke entree (steile helling) van de school is ontstaan. Het CZAN M1 is een prima woongebouw met een goed afwerkingsniveau, maar qua architectuur en setting nauwelijks verbonden met de omgeving. Men heeft veilige keuzes gemaakt, alsof opdrachtgever en architect vonden dat er weinig eer aan deze locatie (naast de school en s116) te behalen was. Ondanks dat het daarmee geen favoriet is voor de architectuurprijs, is het gebouw qua programma wel degelijk een verrijking voor de stad en Noord. Zo'n beetje alle appartementen waren bij oplevering al verhuurd.
Het oude terrein van de Oostergasfabriek in Amsterdam is getransformeerd tot een centrum in Watergraafsmeer. Het plan kent een combinatie van wonen, werken, een groot winkelcluster, sportfaciliteiten, een brede school, culturele voorzieningen en een nieuw stadsdeelkantoor. Er lag een bijzondere stedenbouwkundige uitdaging op deze plek achter de winkelstraat Linnaeusstraat en ingeklemd tussen de Ringvaart, het spoor. Stedenbouwkundig lijkt de opzet van het plan geslaagd en dit is een prestatie. De architectuur mist echter diepgang en referentie en is met de ronde en ovalen vormen in dit gebied af en toe zelfs een beetje karikaturaal. Opvallend is ook dat in de structuur en architectuur nauwelijks wordt gerefereerd aan de rauw- en stoerheid van het gebied en dat de historische waarde van het gebied niet is gebruikt. Daarmee verraadt het plan naar ontwerp van Sjoerd Soeters zijn aard en afkomst, namelijk een traditionele top-down gebiedsontwikkeling uit een vorige periode. Bijzonder geslaagd aan het project is de prijs/kwaliteitverhouding van het woningprogramma, nagenoeg alle 140 koopwoningen uit het totale programma met 160 woningen zijn verkocht. Een knap staaltje ontwikkelaarswerk van Bouwfonds Ontwikkeling, Stadgenoot en Ymere, die het project onder druk van de gemeente op risico hebben ontwikkeld.
Veel is al gezegd en geschreven over dit bijzondere project in de Bijlmer. En terecht. Want met een goed doordacht businessplan en een goede analyse van de behoeftes en kansen op de woningmarkt, hebben de ontwikkelaars van Consortium De Flat, NL Architects, XVW Architectuur en aannemer Kondor Wessels Amsterdam niet alleen een uniek project neergezet, maar ook een statement afgegeven. Namelijk dat er naast (collectief) particulier opdrachtgeverschap, vraaggerichte ontwikkeling en het standaard kluswoningconcept nog een wereld aan (her)ontwikkelconcepten te winnen is.
De ontwikkeling van De Flat Kleiburg gebeurt volgens een zogenoemd 'cafetariamodel', waarbij het casco en de gemeenschappelijke ruimtes volledig zijn gemoderniseerd en elke koper de vrijheid heeft om te kiezen in de mate waarin hij of zij zelf wil klussen in de woning. De woningen kunnen daarbij naar wens horizontaal en verticaal gekoppeld en ingericht worden. En met een casco prijs vanaf 65.000 euro en een afbouwpakket van circa 20.000 euro is dit een bereikbaar buitenkansje voor veel huishoudens die anders nauwelijks aan bod komen. Het complex werd drie jaar geleden voor 1 euro te koop gezet door woningcorporatie Rochdale, een buitenkansje voor creatieve ontwikkelaars.De herontwikkeling is gegund aan een coalitie die niet alleen in de keten heeft gezocht naar optimalisaties, maar ook weet dat voor een succesvolle herstructurering op een dergelijke ingewikkelde plek meer nodig is dan een plan, een exploitatie, een folder en een website. Namelijk een uitgekiende branding en community en een oprecht gevoel van betrokkenheid bij ontwikkelaar, bouwer, koper en alle andere stakeholders. Die vertaalt zich ook in de herwaardering van het oorspronkelijke ontwerp en de materialisatie (grindbeton en schone beton) en een verbeterd uitzicht vanuit het complex op het unieke modernistische landschap van de Bijlmer. Een voorbeeldproject voor honderden potentiële kluswoningcomplexen in Nederland.
De jury nomineert De Flat Kleiburg dan ook voor de Zuiderkerkprijs 2014.
Klussen op de Klarenstraat 
Aan de U.J. Klarenstraat in Slotervaart vindt in alle opzichten een bijzondere transformatie plaats. Daar heeft woningcorporatie De Alliantie een koplopersgroep van bevlogen Amsterdammers de kans gegeven een portieketagecomplex naar eigen inzicht te transformeren. Het project Klussen op de Klarenstaat is het eerste naoorlogse portieketageblok dat is gerenoveerd onder collectief particulier opdrachtgeverschap. Vanschagen Architecten en procesbegeleider Urbannerdam hebben de bewoners intensief ondersteund met het ontwerp en de aanbesteding van het casco (gevel, entrees, zwevende vloeren etc.) en de financiële haalbaarheid. Afhankelijk van wensen of budget konden de kopers zelf kiezen of ze een buitenruimte wilden realiseren. Dit heeft geleid tot een onregelmatige en daardoor spannende gevel. Vrijwel alle woningen krijgen het energielabel A.
Het resultaat is in verschillende opzichten buitengewoon. Het project met dertig moderne unieke koopwoningen, sterk variërend in plattegrond, oppervlakte en sfeer is een juweeltje en een belangrijke impuls voor de wijk Slotervaart. Bovendien druipt de passie van het project af. Het project is niet alleen een prachtig voorbeeld van een uitstekende samenwerking tussen alle partijen (inclusief de gemeente) en het benutten van het gedeelde eigenbelang, maar bewijst ook dat er een nieuwe toekomst is voor de vele portieketagewoningen en de stedelijke vernieuwing in Amsterdam. En in de luwte van het project is de winst voor de omgeving navenant: de wijk heeft er in één klap een bijzonder icoon, een betrokken groep pioniers en een nieuw perspectief bij.
De jury nomineert Klussen op de Klarenstraat voor de Zuiderkerkprijs 2014.
Stadstuin Overtoom - Windtuin, Lichttuin
In Overtoomse Veld is ontwikkelingscombinatie Co-Green bezig om 352 verouderde huurwoningen te vervangen door zes bouwblokken met 480 klimaatneutrale woningen. Onderdeel van deze gebiedsontwikkeling zijn de bouwblokken Windtuin en Lichttuin, bestaande uit 132 sociale huurwoningen, 13 middensegment huurwoningen (tot 900 euro) en 9 dure huurwoningen (900 euro en meer). Het project kent veel duurzame maatregelen zoals sloop en hergebruik van materialen (95% van de recyclebare materialen van de oude woningen is hergebruikt in de nieuwe woningen), beperking van CO2-uitstoot, energie en water (van waterbesparend sanitair tot infiltratiegroen en waterbuffering in de hoven). Het project bewijst dat een circulaire benadering van de bouw niet alleen realistisch is maar ook perspectieven biedt. Niet voor niks heeft het project in 2012 de Groene Speld gewonnen en eindigde het als runner-up bij de Duurzaam Bouwen Award. (Overigens nam de jury hiervan pas na haar oordeel kennis).
Maar de duurzaamheid zit niet alleen in de milieuwinst. Ze zit ook in het ontwerp van de woningen, die zo zijn ontworpen dat ze geschikt zijn voor samenvoegingen of functiewijzigingen, alsmede in de kwaliteit, diepgang (detaillering) en degelijkheid van het architectonische en stedenbouwkundige ontwerp. Het is duidelijk dat alle partijen hebben gewerkt vanuit liefde voor de stad, sociale woningbouw en met een gedeeld gevoel van urgentie voor deze maatschappelijke opgaven. De betrokkenheid en zorg van de opdrachtgever, architect maar ook bouwer ERA Contour straalt in alle opzichten van het project af. En met een geïntegreerde parkeeroplossing en gezonde integrale gebiedsexploitatie is Stadstuin Overtoom - Windtuin, Lichttuin op alle ontwerp- en uitvoeringsaspecten geslaagd en in grote harmonie gerealiseerd. Dat zie je niet alleen. Dat voel je ook.
De jury nomineert Stadstuin Overtoom - Windtuin, Lichttuin voor de Zuiderkerkprijs 2014.
En de winnaar is…
De jury heeft erg veel waardering voor innovativiteit, in ontwerp en ontwikkeling, van de drie genomineerde projecten: De Flat Kleiburg, Klussen op de Klarenstraat en Stadstuin Overtoom - Windtuin, Lichttuin. Ze bieden alle drie op eigen wijze en met eigen kwaliteit nieuwe duurzame perspectieven voor stedelijke (her-)ontwikkeling. Ze zijn alledrie afzonderlijk een inspiratiebron niet alleen voor Amsterdam, maar ook voor andere Nederlandse steden. Omdat opdrachtgever Co-Green en KOW in samenwerking met FORM architecten met Stadstuin Overtoom - Windtuin, Lichtuin op een baanbrekende manier bewijzen dat hergebruik van plaats en gebouw ook op een duurzame manier door middel van sloop en nieuwbouw mogelijk is en zowel de stad, de buurt, de circulaire benadering én de architectuur - als verbindende en innoverende discipline - een enorme dienst bewijzen met een op alle deelgebieden uitermate geslaagd project, roept de jury het project Stadstuin Overtoom - Windtuin, Lichttuin uit als winnaar van de Zuiderkerkprijs 2014.
