Het Stedelijk Museum heeft in het Westelijk Havengebied een opvallend, maar ook sober en ingetogen nieuw centraal depot gekregen. Het depot is zó ontworpen dat het verouderingsproces van de opgeslagen kunstwerken via moderne technieken tot een minimum beperkt blijft.
De kubusachtige vorm van het prefab betonnen gebouw is volledig gesloten, met uitzondering van de hoofdentree. Daar opent het gebouw zich met een patio, waardoor de diepte van het depot zichtbaar wordt. Rondom deze lichthof bevinden zich ateliers, kantoren en werkplaatsen. Het geheel wordt aan straatzijde afgesloten door een aantal monumentale houten deuren.
Speciaal voor het transport van grote kunstwerken is het gebouw voorzien van een twaalf meter hoge en meer dan zes meter brede vide met een liftinstallatie.
Het depot heeft immens grote opslagruimten die aan de scherpe klimatologische en beveiligingseisen voldoen. Schilderijen, sculpturen, papieren affiches, houten meubelen en metalen kunstvoorwerpen stellen verschillende eisen aan omgevingsinvloeden als luchtvochtigheid, temperatuur en daglicht, waarmee rekening is gehouden. Deze aspecten hebben ervoor gezorgd dat het gebouw in feite een hightech brandkluis is geworden.