Het gebouw is getransformeerd van kantoorruime naar vijf luxe appartementen. Het pand is in 1892 ontworpen door architect W. Hamer (1841-1913) in een neorenaissance stijl als een ‘oud-Hollands grachtenpand’. Door de schaalgrootte van het gebouw van 8,7 m bij 13,5 m wordt het pand gezien als een ‘blow up’. De gevel kenmerkt zich door een helderrode strengperssteen en een groot en hoog opgetrokken klokgevel. Aan de achterzijde is in de jaren dertig van de vorige eeuw een uitbreiding gekomen ten behoeve van het keuren van tabak. De uitbouw heeft een industriële zaagdak constructie waardoor er veel daglicht in de ruimte komt. In de jaren zeventig is het gebouw in andere handen gekomen en grondig verbouwd tot kantoor. De plint van de voorgevel is aangepast en aan de achterzijde van het gebouw is een dakopbouw gerealiseerd, met drie balkons en een ruim dakterras. De gehele achtergevel is vervangen door een nieuwe zwarte geïsoleerde aluminium vliesgevel. De kap is volledig geïsoleerd en er zijn geïsoleerde voorzetwanden geplaatst in de appartementen. In het oorspronkelijke trapgat is een nieuwe trap met lift geplaatst. Alle kastenwanden en keukens in het project zijn voor ieder appartement apart ontworpen.