De Augustanakerk (1957) betekende voor architect Ferdinand Jantzen een stijlbreuk met zijn vooroorlogse kerkgebouwen: hij ontwierp hier een ‘moderne’ kerk met een transparante entreehal, bedoeld als ontmoetingsruimte voor de gemeenschap. Het betrof een driedelig ensemble: de hoge kerkzaal, de zondagsschool en de kosterswoningen. De Augustanakerk was toe aan een herbestemming en de Lutheranen besloten zelf de functie te wijzigen. De Lutherse Diaconie, is vanaf 1588 actief in Amsterdam en beheert meerdere woongemeenschappen. Hier is gezocht naar het maken van een complex waarin naast wonen er veel ruimte is om activiteiten te delen met medebewoners én met de buurt. Het bouwen aan het collectief toekomstige bewoners ging gelijk op met het ontwerpen en bouwen van de fysieke ruimte. De jongste bewoner is 24, de oudste 94. De buurtactiviteiten blijven en worden uitgebreid, evenals een plek voor bezinning, zowel binnen als buiten. De heldere no-nonsense organisatie van het gebouw is leidend geweest voor de transformatie. De bestaande structuur bepaalde de woningtypologieën, de overmaat in hallen en gangen gaf ruimte aan collectiviteit. Waar mogelijk zijn de liefdevol ontworpen details bewaard en ingrediënten hergebruikt. Aanvullingen (voor buitenruimte, voor meer daglicht) zijn terughoudend en doelmatig ingezet, geheel in de geest van het frisse optimisme van het oorspronkelijke gebouw.